Ήταν ο τόπος μου βράχος και χώματα
ήλιος και μαύρο κρασί
όργωνα, θέριζα και με τον Όμηρο
σε τραγουδούσα, λαέ μου. Πάνω στα κύματα
νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα.
Ήταν τα σπίτια μου άσπρα γαρίφαλα
και τα κορίτσια σεμνά
είχαν αρμύρα στα χείλη στα μάτια τους
καίγανε την οικουμένη και τα παιδιά μου
με μια φυσαρμόνικα τα ξελογιάζανε.
Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο
όνειρο καθημερινό
κάποιος τον πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε
σα δανεισμένη πραμάτεια. Τώρα τ' αγόρια μου
παίζουν το θάνατο στα χαρακώματα.
Κ. Γεωργουσόπουλος
Εισαγωγή
Ο δημιουργός αυτής της ιστοσελίδας Μανώλης Χετζογιαννάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Ξενιάκος του Ηρακλείου από γονείς φτωχούς αγρότες. Με το περίσσευμα του κόπου τους τον έστειλαν στο Ηράκλειο, μετά από προτροπή της δασκάλας του μακαρίας Κατίνας Κολυβάκη, όπου και εισήχθη κατόπιν εισαγωγικών εξετάσεων στο 2ο Γυμνάσιο Αρρένων από το Λύκειο του οποίου αποφοίτησε το 1969 με πολύ καλό βαθμό. Το όνειρό του ήταν να σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή αλλά λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του, οι σκέψεις του αυτές δεν αναφέρθηκαν ποτέ και ο ίδιος αποφάσισε να συνεχίσει για άλλα δύο χρόνια τις σπουδές του στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου, πράγμα που έγινε και μάλιστα με υποτροφία.
Υπηρέτησε στη συνέχεια τη στρατιωτική του θητεία ως Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός και Ανθυπίλαρχος τεθωρακισμένων. Αργότερα μετά την επιστράτευση του 1974 και δύο μετεκπαιδεύσεις προήχθη στο βαθμό του Υπιλάρχου και Ιλάρχου που κατέχει έως σήμερα.
Έδωσε ο Θεός και βρήκε σύντροφο της ζωής του τη δασκάλα Χρυσούλα Φραγκάκη που τον στήριξε πολλαπλώς σε διάφορες δύσκολες φάσεις της ζωής του και δημιούργησε μαζί της μια καλή οικογένεια με δυο παιδιά.
Μετά από 31 χρόνια πραγματικής διδασκαλικής ζωής, αποχώρησε από την Υπηρεσία πιστεύοντας ότι επετέλεσε στο ακέραιο το καθήκον του και ότι έδωσε στα παιδιά των Σχολείων από τα οποία πέρασε ( Τσούκας Ευρυτανίας, Δυτικής Φραγκίστας Ευρυτανίας, Γραμματικού Αττικής, Πρινιά Μαλεβιζίου, Αγίας Βαρβάρας, 46ου, 20ου, 16ου, 23ου, 10ου και 32ου Ηρακλείου) ό,τι περισσότερο και καλύτερο μπορούσε. Νιώθει επίσης ικανοποιημένος από τη συνεργασία που είχε με όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας ( μαθητές, γονείς, δασκάλους όλων των ειδικοτήτων, σχολικούς συμβούλους και προϊσταμένους ).
Και επειδή το «δασκαλίκι» δε διαγράφεται με διοικητικές πράξεις, συνεχίζει να θέλει να προσφέρει όπως και όπου μπορεί. Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η προσπάθειά του στο διαδίκτυο. Οι πληροφορίες που προσφέρει είναι ελεύθερες για όλους. Ηθικό θέμα για τον παραλήπτη να αναφέρει απλά τις πηγές του.
Ονόμασε τη σελίδα του «Ξένιος Κρης», ( όνομα που θεωρεί ιδιοκτησία του και δεν επιτρέπει την χρησιμοποίησή του από άλλους) διότι παραπέμπει πρώτα στη Κρήτη από την οποία είναι περήφανος που κατάγεται κι ύστερα στο χωριό του τον Ξενιάκο που ο ίδιος πιστεύει ότι πήρε το όνομά του από το επίθετο Ξένιος του Διός και όχι από κάποιον ξένο που το πρωτοκατοίκησε. Ας λάβουμε δε υπόψη μας ότι ο Δίας έλαβε το προσωνύμιο αυτό ως προστάτης των ξένων και μη εχόντων άλλα δικαιώματα καθώς και το ότι σε κοντινή απόσταση βρισκόταν η αρχαία Έργανοςτο νεκροταφείο της οποίας ονομάζεται Ξενοτάφια. Εξάλλου η ιδιότητα της φιλοξενίας χαρακτηρίζει τόσο τους συγχωριανούς του όσο και τον ίδιο τον γράφοντα.